Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Top 10 του μήνα
- Κυριάκος Κουκουλομάτης [βιογραφικό]
- Τι ύψος έχει η Σμαράγδα Καλημούκου;
- Δεν μπορώ να καλέσω το 100. Βγαίνει το 112 έκτακτης ανάγκης. Τι κάνω;
- Πώς λέγονται οι κότες στην καθαρεύουσα;
- Τι να κάνω αν πατήσω αχινό;
- Πόσο ύψος έχει η ελληνίδα ηθοποιός Κατερίνα Γερονικολού;
- ΚΑΤΙΑ ΤΑΡΑΜΠΑΝΚΟ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
- Τι σημαίνει η λατινική φράση "captatio benevolentiae";
- Τι σημαίνει η ιταλική φράση "colpo grosso";
- Τι σημαίνει η λέξη στανιό?
Είδαν Πρόσφατα
- Πόσες ώρες πρέπει να κοιμάται ένας άνθρωπος καθημερινά για να έχει ωραία επιδερμίδα?
- Πώς λέγονται οι κότες στην καθαρεύουσα;
- Πόσο ύψος έχει η ελληνίδα ηθοποιός Κατερίνα Γερονικολού;
- Δεν μπορώ να καλέσω το 100. Βγαίνει το 112 έκτακτης ανάγκης. Τι κάνω;
- Τι ύψος έχει η Σμαράγδα Καλημούκου;
- Τι να κάνω αν πατήσω αχινό;
- Κυριάκος Κουκουλομάτης [βιογραφικό]
- ΚΑΤΙΑ ΤΑΡΑΜΠΑΝΚΟ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Με τον όρο Ροκοκό αναφερόμαστε στην τεχνοτροπία που διαδέχθηκε το μπαρόκ και αναπτύχθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, κυρίως στη Γαλλία. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα, εκδηλώθηκε κατά κύριο λόγο στη ζωγραφική, τη διακόσμηση και την αρχιτεκτονική. Στη μουσική το αντίστοιχο καλλιτεχνικό ρεύμα ονομάζεται ως επί τω πλείστω «στυλ γκαλάν» (style galant), με κύριους εκπροσώπους τον Ζαν Φιλίπ Ραμώ, τον Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν καθώς και άλλους συνθέτες που συνήθως εντάσσονται στο προηγηθέν ύφος του μπαρόκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ύφος του ροκοκό εμφανίστηκε στη Γαλλία περίπου το 1710 και διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη - κυρίως στη Γερμανία, την Ιταλία και την Αυστρία, κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών. Η καθιέρωσή του συνέπεσε χρονικά με την βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ΄ καθώς και με μία γενικευμένη αντίδραση στο αυστηρό ύφος της μπαρόκ αισθητικής. Το τέλος του ροκοκό τοποθετείται περίπου στη δεκαετία του 1760 όταν σταδιακά αντικαθίσταται ως κυρίαρχη καλλιτεχνική τάση από το ρεύμα του νεοκλασικισμού.
Κύριοι εκφραστές του ροκοκό ήταν ο Αντουάν Βαττώ (1684-1721), του οποίου η ζωγραφική του απεικόνιζε τα οράματά του για μία ζωή χωρίς δυσκολίες και καθημερινές ανάγκες, ο Φρανσουά Μπουσέ (1703-1770), ο Ζαν Νατιέ (1685-1766) και ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (1732-1866).